Veteranenweekend 2003 Ommen

21e Veteranenweekend Veteranen 2, S.C. Orient
16 t/m 18 mei, 2003, Ommen

Vrijdag 16 mei j.l. was het dan eindelijk zover, reeds lang werd er naar uitgekeken. De start van het veteranen-weekend van de veteranen 2 van S.C. Orient. Een traditie die al jaren stand houdt, in een formule die heel goed werkt. Ommen in Overijssel was dit jaar uitverkoren, om een record aantal deelnemers te huisvesten. Liefst 23 veteranen, oud veteranen en vaste aanhang, hadden ingetekend bij de organisatie. Ruud de Dijcker, die ook graag mee was gegaan, moest om voor hem moverende redenen het weekend aan zich voorbij laten gaan. De heren van de org. (Ben Ridder, Flip Jonker, Ton Okhuijsen en Hans van Horn) hadden er even als voorgaande jaren, weer veel tijd en moeite in gestoken en gezien de reacties, hebben ze zeer veel eer van hun werk.
Vrijdag 16 mei 2003.
Klokslag 09.30 uur vertrok het gezelschap vanaf hun vertrouwde verzamelplek, het Vianney Centrum in Amsterdam-Noord richting de kop van Overijssel. Chauffeurs waren dit weekend Ben Ridder, Cees van Amsterdam, Ton Okhuijsen, Hans van Horn, Rob van der Kuijl en Jan Blits. Later op de dag zouden Peter de Vos & Pieter Peeters zich ook nog bij de groep voegen, zij moesten eerst nog werken. Zo zie je maar weer, je hebt elitepaarden en werkpaarden. Na een voorspoedige reis, voor sommigen in een recordtempo en een koffiestop (met gebak van Ben i.v.m. zijn verjaardag) bij het Mercure Hotel aan het Veluwemeer, reed het gezelschap rond de klok van 12.00 uur, Ommen binnen.
Het ***Hotel Restaurant Paping, in het centrum van Ommen, was onze thuisbasis voor dit weekend. Na het inchecken en een kleine versnapering, stond in de middag de Tuf tuf klaar om ons te vervoeren naar Hankate voor de geplande  Special die op het programma stond. Terreinen (plaatselijk dialect!) was de 1e discipline waarin de heren hun kunsten konden laten zien. Het onderdeel Terreinen hield een prachtige fietstocht in, van ca 20 kilometer door het Ommense landschap, in de omgeving van de Lemelerberg. Voor een enkeling was het kaartlezen een behoorlijke handicap. Zo ging (lijder) Hans van Horn met zijn ploeg een Bridge to Far en kwam naderhand met de smoes, dat ze een ijsje hadden gekocht onderweg, wat hun te laat komen moest verklaren. Martin Koek was behoorlijk bedreven in het kaartlezen en heeft als enige met zijn peloton (Flip, Gerrit en Kees Janse) de juiste route gereden. De rest die wat later van het rustpunt vertrok, heeft via gids, Us Bertje (plaatselijk zeer bekend) een kortere weg gereden en waren als 1e binnen. Na een versnapering en een broodje van Philips Catering, werden de mannen verwacht bij het onderdeel Fierljeppen. Hier moest een sprong van 4 meter over een denkbeeldige sloot geslecht worden. Op zich lijkt zoiets erg simpel, maar hier was de handicap gesitueerd op een springkussen. Slechts 1 van de deelnemers (Martin Koek) lukte het, om de opdracht in 1 keer goed uit te voeren. De rest ging onderuit en werd kletsnat, waarbij een enkeling (Edwin Horn) letterlijk op  ballen (net deze week gester.) terechtkwam. Na een paar versnaperingen ging het minikarretje weer rijden richting Ommen. Na aankomst konden de liefhebbers iets langer onder water blijven, in het zwembad of naar keuze even lekker dampen in de sauna. Of natuurlijk voor de liefhebbers een toepi spelen. Daarna stond er een heerlijk 4 gangen diner, van gastheer Frans Heerink op het programma. Het avond-programma was iets aangepast en zo werden de plichtplegingen welke eigenlijk voor de zaterdagavond gepland stonden naar voren gehaald. Flip bedankte eerst de chauffeurs voor het vervoeren van hun gasten en aansluitend ballenkoning Ton, die het gehele seizoen de hartige hap verzorgde. Ton zelf had ook nog een paar prijzen uit te delen o.a. aan Martin Koek als winnaar van het Fierljeppen. Edwin Horn kreeg een prijs voor de mooiste en pijnlijkste sprong. Jan Lackroy mocht een hartversterkertje in ontvangst nemen, omdat hij diverse keren als niet spelend lid stond te vlaggen voor de boys. Daarna was het Ben Ridder die alle aandacht opeiste voor de bekendmaking Veteraan van het Jaar 2003. Om voor deze titel in aanmerking te komen, moet de persoon opmerkelijke kwaliteiten bezitten. Hij moet spelend lid zijn en hij moet zijn punten verdienen op het veld. Maar meestal laat dat te wensen over, aldus Ben. Zelf is hij niet meer zo vaak aanwezig, maar krijgt veel informatie van 2 mensen, wie, O wie. In zijn relaas merkt hij op, dat we 20 spelende leden hebben, waarvan ongeveer de helft invalide of kreupel is. De rest in het veld doet er niet voor onder. Daardoor wordt de keuze ook heel moeilijk. Na alle plussen en minnen, komt hij tot het volgende klassement. Aflopend van plaats 20 naar plaats 3. Ruud de Dijcker, Ton Breuren (beiden niet aanwezig), Peter de Vos, Ben Ridder, Bert Pat, Hans van Everdingen, Rob van der Kuijl, Jan van Voorn, Luuk de Vries, Marcel de Ridder, Martin Koek, Kees Janse, Edwin Horn, Frans Hardenberg, Pieter Peeters, Gerrit Notenbomer en Flip Jonker. Op 3 Ton Okhuijsen, een man die goed voor de ballen zorgt letterlijk en figuurlijk. Op 2 Hans van Horn die heel veel regelt buiten het veld, binnen het veld is het een drama, maar alles bij elkaar opgeteld kom ik tot deze score. De titel gaat naar ?
Christus van der Berg, Veteraan v/h jaar 2002-2003
Een verhaal apart. De man is heel traag geboren en is heden ten dage nog niet sneller. Chris is altijd de laatste. Chris is wel een jongen waar je altijd op kunt bouwen en dat is een belangrijk gegeven. Als er geen keeper is, staat hij zijn mannetje onder de lat. In zijn antwoord vergeleek Chris de titel en het gedoe eromheen als een functioneringsgesprek enz. enz. Na alle welgemeende felicitaties aan adres van Chris en het verkrijgen van de bekende enveloppe (Stientje Let op!!) was de tijd aangebroken, om eens aandacht te besteden aan het centrum van Ommen. Al vrij snel zaten we aan de bar van De Herberg, dus was het logisch, dat Willem Roels zich hier meteen thuis voelde en de liefhebbers konden ook nog even biljarten. Het merendeel van de groep was kort na middernacht gaan rusten i.v.m. het vroege programma van de volgende dag, maar een groepje kroegtijgers wenste ook nog het naburige cafe te testen. In de kleine uurtjes gingen ook zij ter kooi, waarbij Marcel nog even na ging meten, of hij wel genoeg waar voor zijn geld had gekregen.

V.l.n.r. Het vervoer van/naar Hankate, Het Peloton, Martin Koek winnaar Fierljeppen.

Zaterdag 16 mei 2003.
De dag startte met een zeer vroeg ontbijtje, wat gepland stond op 07.45 uur. Deze tijden zijn de mannen niet gewend. Maar s, avonds een vent, dan ook s, morgens een vent, is het motto. In de ochtend stond een bezoek aan het Drentse Koekange op het programma. Hier werd een spelletje Pitch & Putt gespeeld. Na de koffie de loting en uitleg over de spelregels etc. ging men het parcours op. 2 uurtjes jezelf bekwamen in een (onbekende) sport.
Zelfs Tiger Woods, had het vandaag hier zeer moeilijk gehad. Winnaars in dit gezellige onderonsje. Ben Ridder, Rob v/d Kuijl, Edwin Horn & Luuk de Vries. Zij kregen dan ook na afloop de gouden bal uitgereikt. In de middag stond een bezoek aan het pittoreske Giethoorn gepland. Als eerste werd er een lunch gebruikt, om weer even wat op krachten te komen. Daarna voortzetting van het programma. In een speciaal voor de veteranen gereserveerde rondvaartboot, werd een tocht door dit prachtige dorp gemaakt en werd er afgemeerd bij het cafe De Fanfare, waar ook de gelijknamige film voor een deel is opgenomen. Onderwijl even gezellig toeven aan de walkant in het drukke Giethoorn. Bootjes gingen af en aan met natuurlijke de leuke opmerkingen over en weer. Terug in Ommen eerst even verfrissen, een drankje en een toepi en voor je het weet staat het volgende onderdeel staat alweer op het programma. Namelijk een bezoek aan het partyschip Willem Jan in het centrum van Zwolle. De ontvangst van Kiwi was zeer vriendelijk en al vrij snel voelde iedereen zich daar thuis. Onbeperkt eten en drinken in een sfeervol aangekleed partyschip, waar door de avond heen een leuke comedy werd gespeeld. Er was z.g. een moord gepleegd, waarvan een x-aantal van onze medespelers verdacht werd. Kiwi en haar rechercheur speelden hun rol met passie. De ondervraging was indringend en zeer persoonlijk. Zo kwamen we er achter dat Chris v/d Berg in werkelijkheid Christus heet, wat volgens Chris betekent De Gezalfde. Uiteindelijk werd na veel speurwerk de dader delict (Edwin) opgespoord, aangehouden en ingerekend. Tussen de bedrijven door werd er natuurlijk heerlijk getafeld. De ene lekkernij na de andere en de bediening wederom perfect. Een aanbeveling waard. Na afloop nog even gezellig keuvelen, wachten op de taxi’s en super snel vervoer naar het station. FC Zwolle had thuis van Heerenveen met 0-1 verloren en moet nu voor vrezen voor de nacompetitie. Aangekomen in Ommen, was de bar nog open en kon een laatste afzakkertje gedronken worden en werd er door de liefhebbers nog een kaartje gelegd.

V.l.n.r. Pitch & Putt, Giethoorn, De dader Edwin Horn.

Zondag 17 mei 2003.
De laatste dag alweer. Uitslapen en rustig op gang komen, met een gepland ontbijtbuffet om 09.30 uur. Om 10.45 vertrek naar Heino, waar we de voetbalmachine Wijthman 4 zouden ontmoeten. Een pracht locatie achter een boerderij gelegen. Een prima grasmat en een kleedkamer uit de tijd van Abe Lenstra. Een houten hok zonder deuren, vaste vloerbedekking en een paar waterkranen met alleen koud water. Hoe zo, nostalgie. Samen met de tegenstander in 1 ruimte, waar ook de tactische bespreking werd gehouden. Voorafgaand aan de wedstrijd was het “Christus de Ie, die zijn zegen gaf aan het team. Je zag de mannen vanaf dat moment weer groeien. Ook de tegenstander vroeg om zijn zegen en achteraf kun je afvragen, of dat wel verstandig is geweest. Zie het verslag. Christus nam ook het aanvoerderschap voor zijn rekening en dat deed hij met verve. Handje geven, vaantje uitreiken en de tegenstander succes wensen. Een leuke pot voetbal, op een grasmat waar menige club jaloers op is. Een prima tikkend voetbalmachine Wijthman, kwam na ca. 20 min. aan de leiding 1-0. Langzaam maar zeker kwamen ook wij los, wat wil je na een paar dagen goed eten en drinken, maar verder dan een enkele counter kwamen we niet. Na 30 min. stond er reeds 2-0 op het scorebord en met de thee in het vooruitzicht lieten de gastheren ook nog even 3-0 aantekenen. Tempo, tempo riep Ben nog, maar dat kan je beter roepen, als er bier op tafel staat. Na de nodige wissels, werd er prima gestart in de2e helft, maar ook dat kon niet voorkomen, dat de voetbalmachine na een kwartier op volle toeren ging draaien en 4-0 & 5-0 lagen zomaar in het mandje. Jantje van Voorn kwam erin en er werden zelfs nog paar extra spelers aan toegevoegd, wat de tegenstander niet deerde. Jan redde de eer voor S.C. Orient met een prima doelpunt. Hopelijk is dit de aanzet voor een mooie come back in het seizoen 2003-2004. Na afloop gingen we samen met onze tegenstanders naar het naburige cafe De Veldhoek, om de middag in stijl af te ronden met een gezellige Amsterdamse After-Party. De beelden hiervan zijn helaas door een persoonlijke fout verloren gegaan behoudens een aantal foto’s. Om 15.45 uur vertrok het gezelschap richting Laren met als doel Hotel de Witte bergen. Hier werd een afscheidsdiner van 5 gangen gebruikt en vlogen de laatste moppen en opmerkingen over tafel met nog een bekentenis van Us Bertje, dat hij ooit eens zijn eerste vingeroefeningen had gehad bij een optreden van Miriam Makeba. Plaats van handeling was toentertijd het plaatsje Zwartsluis. Waar dit jaar het wereldkampioenschap Dammen werd gehouden.

V.l.n.r. Kleedruimte Wijthman 4, Man of the match Robert ??, Afscheidsdiner.

Hierna werd het tijd om afscheid te nemen. Iedereen keek met heel veel voldoening terug op deze onvergetelijke trip. De weergoden waren ons dit weekend wederom goed gezind.
Met dank aan de organisatie en natuurlijk de chauffeurs
Diverse mensen hebben verschillende momenten op de gevoelige plaat vastgelegd en ondergetekende heeft er heel wat op de video opgenomen. Bij aanvang van het nieuwe seizoen zullen we e.e.a. uitwisselen. Een aantal deelnemers zien elkaar nog op 14 juni a.s. bij het 19e Veteranentoernooi van V.V. Leek-Rodenburg, voor diegene die niet meegaan, veel gezondheid en een prettige vakantie toegewenst.
Met veel dank aan de redactie (Kees Hout) van de Orient expresse, voor het plaatsen van onze verhalen dit seizoen.
G. Notenbomer, Vet. 2 S.C. Orient, Amsterdam 31 mei 2003.

Hier nog een paar foto’s: