Flashback Martin Koek (1945) Gepubliceerd 17 april 2006 in NB nr. 18 van jaargang 2005-2006
Beter laat dan nooit, is hier dan toch nog de “flashback” van Martin Koek. Het is geen Paasboodschap geworden, alhoewel hij er genoeg tijd voor heeft gekregen. Dan nu het verhaal. Martin bij de start comp. 2005/06
Jeugd Martin zag op 9 november 1945 het levenslicht in Amsterdam. En als zo velen van ons team in het roemruchte stadsdeel Oost. Ik woonde (zo gaat hij verder) van mijn 6e tot ongeveer mijn 12e jaar in de Reitzstraat, dit was een zijstraat van de Tugulaweg. In die tijd was het op straat nog erg stil. In onze straat en eigenlijk de hele buurt stond amper een auto. Dus hadden wij de ruimte om te spelen., wat door de jeugd ook veel werd gedaan. Elk seizoen had zo zijn favoriete spel, maar de jongens speelden meestal voetbal. Mijn vriendjes en ik speelden bijna elke dag voetbal. Wij voetbalden met allerlei soorten ballen, zoals tennisballen, grote en kleine voetballen (plastic) en zelfs met lekke ballen. De voetbalspelletjes bestonden o.a. uit:
Palen: iedere speler had een regenpijp of lantaarnpaal te verdedigen. Hieraan konden meerdere spelers meedoen. ( Red. betekent bij de Marine overigens iets anders)
Putten: deed je meestal met z’n tweeen. Iedere moest zijn eigen stoepput verdedigen. Het spel werd midden op de rijweg gespeeld. Schooltijd
Na mijn 12e jaar zijn wij verhuisd naar de Pres. Steijnstraat, een verbindingsstraat met de Wibautstraat. We konden van ons huis uit het Amstelstation zien. Ik heb daar niet vaak meer gevoetbald, omdat de Middelbare school meer tijd verlangde. Ook op straat voetballen was gevaarlijker geworden. Er waren in de loop der tijd meer auto’s op de weg gekomen.
Lidmaatschap TOG 1961-1962.
Op mijn 17e ben ik naar TOG gegaan en heb me daar als lid aangemeld. Ik heb daar een paar jaar gevoetbald, totdat ik in dienst moest. Diensttijd
Mijn diensttijd heb ik bij de Luchtmacht doorgebracht. Afdeling Verbindingen. (contacten onderhouden tussen meerdere groepen/eenheden) Na deze opleiding werd ik in Duitsland gelegerd, in Blomberg, bij de Geleide Wapens. Dit waren luchtdoelraketten. In mijn diensttijd heb ik niet veel aan voetballen gedaan. Ik heb daar in het Basketbalteam gespeeld van het kamp. Mijn diensttijd duurde 21 maanden en al met al een leuke tijd gehad. Ik had deze tijd niet willen missen. Burgermaatschappij
Na mijn diensttijd keerde ik weer terug in de burgermaatschappij en ging weer werken bij Philips Duphar en daarna bij Gerlach. Hier leerde ik mijn toenmalige vrouw Wil kennen. Haar vader was leider bij een Zaterdagteam van UCO’66. Ik heb hier een paar jaar gespeeld. De broer van Wil speelde echter bij Ambon op zaterdag en haalde mij over om bij Ambon te komen spelen. Ik begon daar in het 2e van de Zaterdag. Een paar jaar later zijn de verenigingen Ambon en ODOS samengegaan. De nieuwe fusieclub heette Sc. Orient. De naam Orient werd gekozen uit meerdere voorgedragen namen, omdat beide verenigingen uit Amsterdam-Oost kwamen. Ik heb altijd in de Zaterdagselectie gespeeld, zowel in het 1e als later ook in het 2e elftal. Met het 1e en het 2e heb ik een kampioenschap meegemaakt. Zaterdagkampioenschap 1975-1976.
Het waren mooie, leuke en succesvolle jaren. Tot mijn 45e heb ik altijd in de Zaterdagselectie gespeeld. De trainer heeft toen alle oudere spelers de wacht aangezegd en wij moesten zelf maar zien wat we verder gingen doen. Elftalfoto 1981 Martin voorste rij , 4e van links
Er werd door trainer/vereniging zelfs geen moeite gedaan om ons voor de club te behouden. Gelukkig zijn enkele spelers zelf in de vereniging op zoek gegaan om bij een ander team onderdak te vinden. (l) 1983 Martin rechts op foto (r)Martin aan de bal. Beide foto’s spelmomenten
Sc.Orient-IBM, 30-04-83
Enkele zijn naar de Zondagselectie gegaan. Ik wilde liever op Zaterdag blijven spelen en heb mij bij de Veteranen gemeld. Ook toen kon men al uitbreiding gebruiken. Ik heb daar nooit spijt van gehad, ondanks dat er nooit een Kampioenschap werd behaald. Jeugdleider
Mijn 1e zoon Mischa ging op zijn 5e voetballen bij de F-jes van Sc Orient. Ik ben van zijn team leider geworden. Het was een hele mooie tijd om met de jeugd op te trekken. Het was een hecht team, ook wat de ouders aanging. Zij waren bij alle wedstrijden aanwezig en moedigden onze jongens aan. Martin als leider D3, 1983-1984
Er is nooit onenigheid geweest tussen de jongens en/of ouders. Iedereen droeg al die jaren zijn steentje bij. Er was een moment, dat het team uiteen dreigde te vallen. De jongens zagen andere teams in mooie eenheidstenues met reclame erop spelen. Dat wilden deze jongens natuurlijk ook, zo’n “cool” tenue. Dus was het mijn taak om voor een sponsor te zorgen. Na lang zoeken en vragen ben ik uiteindelijk met Cees van Amsterdam (onze ex-veteraan) tot zaken gekomen en bood hij ons aan het hele team nieuw aan te kleden. Op het tenue natuurlijk de naam van onze sponsor, Cees van Amterdam. De jongens waren apetrots op hun nieuwe tenue. Iedereen bleef en zo kon het team ongewijzigd verder spelen en nog vele Kampioenschappen behalen. De kern van dit team is altijd bij elkaar gebleven vanaf de F-jes tot en met de A-tjes. Toen het team de A-status had bereikt, heb ik het leiderschap neergelegd. Het was een leuke tijd, ondanks dat er veel van je wordt verlangd. Biljarten
Verder ben ik nog gaan Biljarten bij Orient/Nieuwendan, zoals ook enkele andere veteranen. Er wordt eens per week gespeeld op twee avonden. Het is er altijd gezellig. Misschien zijn er nog meer veteranen, die een ander balletje willen laten rollen. Ook de Biljartafdeling kan nog enkele spelers gebruiken.
Martin Koek.
Martin, namens de vet. 2, bedankt voor je verhaal.
Flashback Cees van Amsterdam (1948) Gepubliceerd 20 februari 2006 in NB nr. 14 van jaargang 2005-2006
Hierbij de “Flashback” over mijn voetballoopbaan. Ik ben geboren op 7 februari 1948 in de Oosterparkbuurt te Amsterdam-oost. Met de bal, zoals ze dat ook wel plegen te zeggen.
Op jeugdkamp in Valkeveen.
Cees voorste rij 3e v.l met bal
Het begin
Op vijfjarige leeftijd speelde ik al dagelijks in het straatelftal van de 2e Oosterparkstraat op het landje van de Wibautstraat, waar later het Paroolgebouw is gebouwd.
Menige wedstrijden werden daar op het scherp van de snede gespeeld tegen andere straatteams. Later, spelend voor ODOS, DJK & Meerboys, ben ik nog veel van deze straatvoetballers tegengekomen. Jeugdperiode
Op 10 jarige leeftijd mocht ik lid worden van een vereniging en dat werd, omdat mijn vader daar speelde, Odos, waar ik vooral in de jeugd heb gespeeld. Toen stond daar ook al “Tante Tonnie” (mevr. Henzen) achter de bar. Wat me is bijgebleven uit die tijd, zijn de fietstochten naar de uitwedstrijden o.a. naar Abekewalda in Weesp en niet te vergeten de kampioenswedstrijd tegen de Meer waar ik in de laatste minuut de winnende treffer op de schoen had. Alleen voor de keeper aangekomen nam de spanning toe en werden de zenuwen mij de baas. Je vader en moeder langs de kant “”je kent dat wel” en zo meer ouders die op je rekenden. Het resultaat was, dat ik recht in de handen van de keeper schoot, die gewoon was blijven staan. De bloemen die klaar stonden gingen naar de Meer en voor ons was een tikkeltje nazorg nodig. Bijna senior
Op mijn zestiende ben ik overgestapt naar het toen nog in de eerste klasse van de KNVB uitkomende JOS, welke werd getraind door Rinus Michels en speelde daar in de B1 en A1 regionale jeugd Daar ben ik met het 3e nog kampioen geworden in de reserve klasse van de KNVB. Op mijn achtiende verjaardag verhuisden wij naar Amsterdam noord. Militaire dienst
In die periode werd ik ook opgeroepen voor de militaire dienstplicht en moest opkomen in Bergen op Zoom. Daar kreeg ik in 4 maanden tijd een rijopleiding voor een 3 en 6 tonnerrijbewijs.
Militair elftal.
In mijn diensttijd heb ik veel tijd gekregen, om mijn hobby uit te oefenen. Drie maal per week trainen voor het plaatselijk militaire elftal en de nodige wedstrijden met dit team. Seniorentijd
Na mijn diensttijd en de verhuizing
met mijn gezin, vrouw en twee kinderen naar Oostzaan ben ik gaan voetballen bij Rood Wit-A, spelende naast DWG en KMVZ.
Rood Wit-A speelde toen in tweede klasse van de KNVB. Daar heb ik een mooie tijd meegemaakt op het hoogste amateurs niveau. Kampioen 2e klasse, kampioen en promotie via de zesde plaats naar de Hoofdklasse Rood Wit-A periode.
Cees voorste rij 2e van links.
En het eerste jaar gelijk kampioen van de hoofdklasse met zowel uit als thuis veel supporters langs de kant. 4000 supporters was thuis een normale zaak en bij uitwedstrijden 4 bussen vol supporters en een spelersbus. Door problemen met de trainer die aankondigde nog een jaar te blijven ben ik teruggegaan naar mijn oude liefde, Odos. Odos was inmiddels samengegaan met Ambon en speelde onder de nieuwe naam Sc.Orient in de 4e klasse KNVB en bouwde aan een nieuw elftal en prachtig clubhuis.
Spelmoment (Cees 3e v.l.)
S.C. Orient 1- TOB 1
Samen met nog een paar Roodwitters o.a. Hennie Vriens, Winfried busker en Robbie Vos kwamen wij bij een goede groep en werden we het tweede jaar kampioen en promoveerden
naar de 3e klasse KNVB. Jammer dat er toen 6 spelers weggingen, anders hadden we met die groep zeker naar de 2e klasse kunnen promoveren.
Ik heb tot me 38e met genoegen in het 1e elftal gespeeld en ben na wat selectiewedstrijden toegelaten om te komen spelen bij Het Veteranenteam van Sc. Orient.
Afscheidswedstrijd zondag 1, S.C. Orient 1986.
Cees op de schouders bij (v.l.n.r.) Edwin van Horn, Dennis Grishaver & George v/d Pijl.
Veteranenperiode
Oude namen van toen o.a. Aad en Jan Boekhout, Jaap Dol, Hans Vlietman en vele andere grootheden waren ineens mijn medespelers, waarvan nu nog spelen Hans van Horn, Ben Ridder, Ton Breuren, Gerrit Notenbomer en Flip Jonker. Veelal gespeeld voor het kampioenschap, maar altijd zat er een ploeg bij die te sterk bleek, dus vooral tweede plaatsen gehaald. Maar het plezier was er niet minder om. Spraakmakend waren de toernooien bij Leek en de logeerpartijen
Leek 1990
Staand v.l.n.r. Chris v/d Berg, Bertus Kramer, Nicole van Horn, Hans van Horn, Hans Vlietman, Ton Breuren, Gerrit Notenbomer, supporter v.v.Leek, Joop Rolvink, supporter v.v. Leek & Ton Okhuijsen.Voorste rij v.l.n.r. Martin Koek, Bea Hartkamp (V.V. Leek) Willem Lindenberg (met sigarendoos van Ton O), Marja Wardenier (V.V. Leek) Flip Jonker, Ko Rensink, Cees van Amsterdam & Bea Venema (V.V. Leek
wat later resulteerde in het veteranenweekend. Ook het toernooi bij Rood Wit-A, waarbij wij met viermaal 0-0 de finale haalden en na 0-0 met strafschoppen wonnen. Veel nieuwe namen zijn verschenen en weer weggegaan o.a. Principaal (met dochter?) Hans Vlietman, Boike Hog Renking, Willem Lindenberg en vele andere, waarvan de namen mij zijn ontschoten. Maar ieder paste altijd in de groep. Ik zelf heb met veel plezier bij dit team gevoetbald tot een hamstringblessure op een toernooi bij DCG, een einde maakte aan mijn voetbalcarriere. Nog wel een paar jaar geprobeerd maar 6 a 7 wedstrijden per seizoen was net haalbaar, Toen maar vaste supporter geworden bij thuiswedstrijden en gaan tennissen bij Kadoelen op de zaterdagmorgen met mijn zoon.
Ben wel van mening dat het een enorme voldoening geeft, om van deze groep deel te hebben mogen uitmaken. En nog steeds.
Flashback Jan Lackroy (1937)
Gepubliceerd 23 januari 2006 in NB nr. 12 van jaargang 2005-2006
Op 5 januari j.l. is Jan 69 jaar geworden en het mag gezegd worden. Hij ziet er nog zeer kwiek uit en is bij iedere thuiswedstrijd aanwezig, mits andere verplichtingen dat niet verhinderen. Hij is niet te beroerd, om op te treden als ass. scheidsrechter (Grensrechter) bij onze wedstrijden. En een ander handelsmerk van hem is humor.
Jan Lackroy (l) op foto samen met Luc de Vries. Arcen, 15 mei 2003.
Een man die tijdens de uitstapjes de groep goed weet te vermaken. Zijn vaste kamergenoot is dan Joop van Oostrum Sr. Voorts een kerel met een echte mening. Genoeg gezegd en geprezen. Hieronder zijn verhaal.
De Flashback van
Jan Lackroy.
Ik zag voor het eerst het levenslicht op 5 januari 1937, in de Goudsbloemstraat 38 te Amsterdam-Centrum In die mooie en fijne Jordaan, met de beroemde en veel bezongen “Westertoren” waar ook het echte levenslied vandaan komt. Goudsbloemstr. Nrs. 40, 38, 36 & 34. Het huis waar Jan geboren is. Foto (r) van Jantje met z’n moeder Begin jaren ’40.
Denk hierbij maar even aan Willie Alberti, Manke Nelis, Johnny Jordaan, Tante Leen etc.
(Tijdens het jaarlijkse veteranenweekend merken we dat heel goed, als hij samen met maatje Joop van Oostrum Sr, meerdere keren een duetje inzet. Red.)
In 1940 ben ik verhuist naar de Bitterzoetstraat in Amsterdam – noord
Jan op de Kleuterschool,
In Amsterdam-Noord
Oorlogsjaren:
De oorlogsjaren. In die periode bestond mijn voeding voor een groot deel uit bloembollen en meer van dat soort delicatessen. Zelfs de kat van de buurman moest er aan geloven. Verder wil ik er niet over uitwijden, want dan ga ik nog over mijn nek. Jan in betere tijden, 2003
Zeemanstijd:
In 1950 brak een nieuwe periode aan en ben ik naar Zee gegaan, zoals ze dat noemen en heb ik alle
wereldzeeen bevaren. Gouwe tijd. Ik doe het zo weer over.
Foto”s van Jan uit zijn zeemanstijd
v.l.n.r.: Jan 2e van rechts, 1950, Jan lackroy, 1954
Terug aan de wal:
In 1956 werd ik uit naam van H.M. de Koningin opgeroepen voor de dienstplicht. 18 maanden Jan Soldaat. Balen, meer achter de wacht dan er voor. In 1960 wordt ik na lang zoeken, Taxidriver, Jan samen met Pa en Ma, 1962
Lijken en Ziekenvervoerder. In 1990 ben ik door te zware arbeid verricht te hebben afgekeurd. Dus sluit ik hier mijn arbeidsverleden af.
Een nieuw jaar een nieuw begin.
Met deze gedachten heb ik dus toch maar, na herhaaldelijke verzoeken toegegeven, om mijn verleden prijs te geven aan het “Nieuwsbulletin” van de Veteranen 2.
Nieuwsbulletin:
Ik vraag mij af, of deze club mee doet met de kosten van dit bulletin.
In ieders geval weet ik wel, dat de man, die dit alles doet een Clubman is en een veteraan van de hoogste klasse. Ook nog het meest aanwezig! Ik weet Gerrit, dat je dat niet wilt horen. Maar wij hebben een deal. Jij zou alles doorgeven c.q. opschrijven. Dus bij deze. Niet boos worden. Neem het op in het “Nieuwsbulletin”.
(Zo kan ie wel weer Jan. Ik wil hier graag even op reageren. Het is een hobby van mij en dan doe je dat soort dingen over het algemeen met zeer veel plezier en niet overal hoeft iets tegenover te staan.
En buitendien, het is een bulletin alleen voor de vet. 2. en aanhang. En zo zijn er nog meer mensen die zich op een ander vlak inzetten voor het team en de vereniging. Red.)
voetbalcarriere:
Oke, nu ook wat van mezelf en dat wordt moeilijk! Natuurlijk, als je al die verhalen leest over die ellenlange voetbalcarrieres, dan valt mijn mond open van verbazing, mijn ogen worden nat en moet ik toch even slikken. En eerlijk mijn kennis is nul, nul. Als je wat met je “ballen” hebt en je bent 69 jaar, wordt je meestal doorgestuurd naar dr. Jonker. Nee oke, ik heb geen voetbalcarriere! Maar daar zit ik echt niet mee. Sorry hoor! Als ik zaterdags met mijn vlaggetje langs de lijn loop “opgeleid” door W. Roels, Ton Breuren en Joop van Oostrum– dan zie ik toch ook niet zo veel. Bij een veel gebezigde voetbalterm “Ga er af”, staat men te kijken van, wat nou, moet ik van het veld af. Nou heren, ik wist na plm. 1 week opleiding van bovengenoemde mannen al, dat daarmee bedoeld wordt, dat de achterste linie op moet schuiven, om zo de tegenstander buitenspel te zetten. En dat is vaak heel handig, mits iedereen een beetje op let. Nou oke, nu dan wat anders. Ik begrijp best, dat op deze leeftijd aangekomen, het allemaal niet meer zo gemakkelijk gaat, als pak weg 40 jaar geleden. Soms groeit het gras sneller dan dat zij lopen.
Maar wil heel graag bekennen, dat ik er iedere keer weer veel plezier aan beleef, van deze Godenzonen. Elke zaterdag 1e,2e en 3e helft, ass. scheids. Jan Lackroy, 2005.
Mijn zorgen / overpeinzingen:
Bij mij komt vaak een soort van angst boven. gezien de leeftijd! Wij willen allemaal nog graag lang, heel lang doorgaan zo. (Dit is de publieke opinie c.q.
info uit de wandelgangen) Maar hoe? Zeker met verjonging, maar beslist niet zonder de “Oudjes”. Denk aan de 3, 4 van ……. Dit zijn voor ons heel belangrijke personen! 3, 4 erbij betekent, even zovele invallers. Probleem opgelost. Scheidsrechtersprobleem opgelost en nog belangrijker de “Now how” blijft. Goed he, van iemand zonder voetbalervaring.
Jan Lackroy,
Januari 2006.
Jan bedankt voor je prachtig verhaal en de mooie foto’s van vroeger. In de maand februari de “Flashback” van “Good old” Cees van Amsterdam en geloof het of niet, in maart de 2e poging van Marin Koek.
Helaas is Jan ons ontvallen en overleden op 3 september 2012, op 75 jarige leeftijd.
Flashback Kees Janse (1949)
Gepubliceerd 27 december 2005 in NB nr. 9 van jaargang 2005-2006
Hieronder de Flashback van kuitenbijter, “good old” Kees Janse.
Beste Gerrit,
Hierbij dan een Flashback van mijn voetbalverleden. Ik kan goed onthouden maar niet zolang. In welke jeugdelftallen ik heb gespeeld bij Ambon zou ik niet meer weten.
Maar ik heb toch nog iets op papier kunnen krijgen, ik hoop dat het voldoende is.
P.S. De zwartwit foto is bij Ambon gemaakt. Ik was geen keeper maar de foto is toevallig bij het doel gemaakt.
Kees in zijn jongere jaren
Ik wens je nog prettige feestdagen en tot volgend jaar. Kees.
Hierbij dan mijn bijdrage aan de serie “Flashback”.
Erelid van Sc.Orient, Gerrit schreef het al in het nieuwsbulletin van 12 december, ik ben nu 47 jaar lid van deze vereniging en hoop de 50 jaar vol te maken. Ik ben geboren en getogen in de Indische buurt in Amsterdam Oost, om precies te zijn in de Bonairestraat tegenover de Gerardus Majella Kerk op het Ambonplein. Na schooltijd was het vaak voetballen voor de kerk met de lantaarnpalen als doel, dat kon toen nog zonder last te hebben van de geparkeerde auto’s. Toen ik negen jaar was ben ik door toedoen van mijn moeder, zij handbalde toen bij Ambon, lid geworden van R.K.V.V. Ambon (Rooms Katholieke Voetbal Vereniging), opgericht september 1919. In september 1994 bestond Ambon (Orient) 75 jaar. Reunie 1994
Op de foto van de reunie staan nog o.a. Gerard & Hans van Horn, Jan Schweiger & Dick Haaker. Ambon speelde op Sportpark Drieburg bij de Kruislaan. Mijn eerste voetbalschoenen waren bruin met leren noppen gekocht bij Cambach in de Celebesstraat. Ik weet niet meer precies in welke elftallen ik heb gespeeld in mijn welpen en junioren tijd maar mijn plaats in het elftal was rechtsbinnen. In die tijd speelde je nog met vijf voorhoedespelers. Later ben ik, omdat ik nogal vrij snel was en een aardige voorzet in huis had, rechtsbuiten gaan spelen wat jaren mijn vaste stek was. Ik heb bij Ambon bij de senioren in het tweede elftal van de zondag gespeeld en mocht af en toe meedoen in het eerste elftal. Na mijn militairendienst, ik was chauffeur op een M113 pantservoertuig bij de cavalerie in Schaarsbergen, ben ik door mijn zwager Robert Nikken overgehaald om zaterdags te gaan voetballen. Onder leiding van Wout Pelser werden diverse kampioenschappen behaald. Seizoen “73-74” kampioen met het 2e elftal. Daarna met het 1e elftal zijn wij van de 2e klasse A.V.B. in 1978 doorgestoten naar de 4e klasse K.N.V.B. In dat jaar was ook het 2e en 3e elftal van de zaterdag kampioen, het 4e elftal haalde het net niet. Toen we naar de 4e klasse K.N.V.B. promoveerde kregen we, inclusief partner, van de sponsor een weekendje Texel aangeboden.
Volgens de krant van maandag 10 april 1978 staan de volgende spelers op de foto: R. v.d. Kuil (onze Rob? Staand 2e van rechts), D. Bussink, C. Jansen (staand 4e van links), G. Worst, P. Sschweiger (aanv.), R. Remert, W. Jellese, J. Roels, J. Munnink, H. Breugem, R. Vredenbregt, J. Kuiper & J. de Wit. Trainer W. Pelser, leider K. Hout verzorger H. Schuitemaker en vaste grensrechter F. V.d. Horst.
De training op donderdagavond werd altijd druk bezocht en na het trainen ging ik altijd klaverjassen met Robert Nikken, Martin Koek en Willem Werkman. Ik weet niet welk jaar het was ben ik weer teruggegaan naar de zondag. Ik ben toen gaan voetballen in het 5e elftal met o.a. Rob Remert, Dirk Bussink, Gert Bussing, Rob Vredenbregt, Fred Mensen, Nico Ruder en mijn zwager Ton van der Tak. In 1988 kreeg ik last van mijn rechter enkel en toen therapie niet hielp ben ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Op de foto werd arthrose geconstateerd. Mijn huisarts adviseerde mij te stoppen met voetballen. Ik vond het erg om te stoppen, heb toen andere voetbalschoenen gekocht met vaste noppen i.p.v. afschroefbare noppen en mijn enkel ingetaped. Ik voetbal nog steeds zonder problemen alhoewel ik nu al een weken last heb van mijn achillespees. Toen het 5e elftal werd opgeheven ben ik in het elftal van Nol de Boer terecht gekomen. Het elftal was een mengeling van oudere ervaren spelers en wat jonge raspaardjes. Mede door de jongere spelers werden we dat seizoen kampioen. Ik heb in dat elftal drie jaar gespeeld en vond het toen tijd een stap terug te doen en ben weer teruggegaan naar de zaterdag. Ik ben in het 1e elftal van de veteranen gaan spelen maar na twee jaar stopten er diverse spelers dus werd het 1e elftal opgeheven. Ik heb toen “gesolliciteerd” bij 2e elftal van de veteranen. Het voetballen is dan wel dit seizoen van een bedenkelijk niveau maar dat heeft diverse oorzaken o.a. door de vele blessures en afschrijvingen. Het is voor Hans van Horn elke week weer een gepuzzel om een elftal neer te zetten. Met een compleet elftal hadden we zeker meer punten gehad. Maar de gezelligheid en de 3e helft maakt alles weer goed. Ik hoop dat het elftal in huidige samenstelling en niet te vergeten de supporters het nog een aantal jaartjes volhoud en dat er wat vers bloed bijkomt. Dit is nu van mij het 4e seizoen bij de veteranen 2 en heb het nog steeds erg naar mijn zin. Ik hoop nog lang onderdeel te zijn van dit unieke team en wens jullie een sportief, gezellig en vooral gezond 2006.
Kees Janse
Kees bedankt voor je inbreng. Het is weer een pracht stukje historie.
Flashback Gerrit Notenbomer (1946)
Gepubliceerd 31 oktober 2005 in NB nr. 5 van jaargang 2005-2006
Op 11 februari 1946 ben ik In Grootegast (op de grens van Groningen & Friesland) geboren. Mijn geboorteplaats wordt nog vaak bezongen op bruiloften en partijen. Haije Wiekstra uit Grootegast, schoot vier agenten door zijn ribbenkast…… enz. enz. En in maart 2005, was het plaatsje nog in het nieuws (de Telegraaf), omdat het jaarlijks vanaf 1476, meende ik, kan ook 1746 zijn geweest, 1-maal per jaar een haring verstrekte aan de armlastigen.
In 1955, ik was toen 9 jaar, zijn wij naar Groningen verhuist. Het sportief bezig zijn begon in Groningen, in de Timorstraat, ook toevallig Oost, mogelijk dat ik daarom later bij S.C. Orient terecht ben gekomen. Dat was in de tijd dat de kolen (nootjes 5) voor de kachel en de aardappelen nog per mud (zak van 70 kilo) werden opgeslagen voor de toen nog strenge winters.
Putjevoetbal, of lantaarntje, daar begon het mee. Voetje, voetje en dan een team kiezen uit de beschikbare spelers. Door een speler van het 1e van Velocitas, schoolmeester Eef Westerdiep, ben ik bij genoemde vereniging aangemeld en later aangenomen, je had toen nog z.g. ballotagecommissies
Velocitas (betekent: de snelvoetige) 1897 uit Groningen, is opgericht 1 april (geen grap) 1897.
Van deze vereniging ben ik een aantal jaren lid geweest en speelde toen in de jeugd. De trainingen werden o.a. verzorgd door Ron Groenewoud, later ook nog docent bij de KNVB. Het sportcomplex van Velocitas was en is nog steeds gelegen in het “Stadspark” van Groningen. De club heeft van 1955 tot 1960 betaald voetbal gespeeld in de toenmalige 2e divisie, maar is later weer teruggekeerd naar de amateurs. Ze hebben menige malen tegen Ajax en Feyenoord gespeeld en fraaie resultaten geboekt. Een klein stukje historie van mijn 1e cluppie.
Een gedenkwaardige dag in het bestaan van Velocitas is ongetwijfeld 23 juni 1934. Op die dag werd namelijk op het veld van UVV in Utrecht gestreden om de KNVB-beker tegen Feyenoord. Het scoreverloop:
1-0 Burg
2-0 Bas Pauwe
2-1 Mulder
2-2 Otto Bonsema
2-3 Van der Velde
De laatste goal werd na 20 seconden gescoord in de verlenging (sudden death).
Voorzitter Bonsema van Velocitas wordt gefeliciteerd.
Thans spelen ze in de 3e klasse KNVB. Nieuwsgierig? Kijk eens op: Bovenstaande beelden zijn van de site van Velocitas gehaald. http://www.janschuil.com
Rondbrengen van het clubblad
“De Velocitaan”
Groningen ca. 1956-1958
1962 naar Amsterdam
In Groningen ben ik in 1960 op 14 jarige leeftijd aan het arbeidsproces (PTT) begonnen. In 1962 ben ik gaan werken bij de Pl. Telefoondienst (later KPN) in Amsterdam, volgde daar eerst een 2 jarige bedrijfsopleiding en kwam in de kost bij een trambestuurder uit Friesland. Op maandagochtend met de trein naar Amsterdam en op vrijdagmiddag weer retour. In 1965 werd ik opgeroepen voor de keuring van de dienstplicht en kwam na een extra 3 daagse Marinekeuring in het Marinekamp “Hollandse Rading”, te Hilversum, terecht bij het Korps Mariniers in Doorn. 1965 Diensttijd Korps Mariniers, lichting 65-6, 021165-310767 in vogelvlucht.
Van mijn lichting (plm. 120 man), die op 2 november 1965, moesten opkomen in de Van Braamhouckgeest Kazerne te Doorn, gingen er na een zeer pittige opleiding van 4 maanden – waar ik in de avonduren ook borduren heb geleerd, want mijn Marinenr. moest in iedere sok, broek, hemd etc. etc geborduurd worden – ca. 90 naar de “West” (Curacoa) zoals het toen heette. Ik had net verkering en bleef hier (achteraf had ik natuurlijk een hoop gemist) achter met een paar maten en werd geplaatst bij de verbindingsdienst op Marine Vliegkamp Valkenburg en overdag werkzaam op het Marine Electronisch Bedrijf te Oegstgeest. Buiten het wachtlopen (3 van de 4, of te wel 3 dagen vrij, 4e dag de wacht na de normale werktijd), heb ik een leuke tijd gehad. Stappen in Leiden, Den Haag, Noordwijk & Katwijk aan Zee enz. enz. (L) Ook nog een paar leuke potjes voetbal gespeeld op het MVKV
(R) Zeilen met dienstmaatje Spaans uit Scheveningen, na diensttijd op het Brasemermeer nabij Oegstgeest. 1966-1967.
Na mijn diensttijd ging ik in 1967 weer naar hetzelfde kostgezin in Amsterdam terug en in 1968 trouwde ik met mijn huidige vrouw. Na iets meer dan een jaar weekendhuwelijk, kregen we in 1969 ons 1e huis aangeboden in de van Spilbergenstraat, Amsterdam-west. Was in die periode een hele gezellige buurt. In 1971 zijn we verhuist naar de A.J. Ernststraat, in Buitenveldert. Argonaut (1969-1976)
In deze periode ben ik via Leo Iskes (ook werkzaam bij KPN) terechtgekomen bij de voetbalvereniging Argonaut, welke toen nog huisden op “Sportpark Sloten”. Daar speelden toen nog veel meer collega’s. Ik heb daar gebald in zowel het 1e als het 2e van de zaterdagafdeling en ben nog een keer kampioen geworden met het 2e. Een trainer die indruk op me heeft gemaakt was Jelle Voogel, werkzaam bij de afd. bestratingen van de Gemeente Amsterdam, waar ook Rinus Israel en wijlen Gerrie Knetemann werkten. Bij Argonaut heb ik o.a. voor de FPC (Feest & Propaganda Commissie) gewerkt, waarbij de feestavonden nog in het clubhuis van Blauw Wit werden gehouden. Naderhand toen we naar “Sportpark Spieringhorn” verkasten, met als buren DWS en SDW, heb ik nog bestuurswerkzaamheden (2e secretaris) voor Argonaut verricht en maakten we met een klein groepje, onder supervisie van de hr. Ter Borgh (Een clubman in hart en nieren en veel te vroeg overleden), van schoonmaakbedrijf Ruitenheer, het clubhuis schoon. 1 maal per maand van onder tot boven. De kleine (Dennis, inmiddels bijna 30 jaar) stond toen in een reiswiegje op de bestuurstafel. Bij de verhuizing naar het nieuwe sportpark, hebben we nog het trainingsveld van onze buren DWS moeten kraken, omdat er voor ons geen trainingsveld was gecreeerd. Dat is na het kraken alsnog geregeld. In 1975 heb ik samen met Joop van Looy,Leo Iskes (hebben ook bij S.C. Orient veteranen gespeeld) en nog een paar mensen de organisatie van het AVDW-bedrijfsvoetbaltoernooi overgenomen. Dat hebben Joop en ik volgehouden t/m 1996. In die tijd begon KPN ook driftig te bezuinigen. En was het dus snel gebeurd met ons jaarlijkse toernooi. We begonnen bij Argonaut, daarna div. jaren S.C. Orient en aansluitend nog enige jaren bij Rood Wit-A. Dat waren leuke opstekers voor de penningmeesters van de clubs, 2 zaterdagen 16 tot 20 teams met een dorstige aanhang op bezoek, later nog uitgebreid met damesteams en een zeskampcompetitie, aansluitend uiteraard de feestavond tot in de kleine uurtjes. Op die periode kijk ik dan ook met veel plezier terug. De fusie van Argonaut met de Zwarte Schapen, wat eerst AZS is geweest en naderhand Omniworld is geworden, heb ik niet meer meegemaakt.
S.C. Orient (vanaf 1985) in die tijd nog het AFC van Noord, thans Sc. Nieuwendam na een fusie met NEC’75.
In 1985, na 10 jaar stilstand, wel een pintje en een strootje, ben ik lid geworden van S.C. Orient en bij de veteranen terechtgekomen, samen met Klaas Post, niet te verwarren met Simon Post. Die superspits kwam later. Het was jammer, dat hij maar eens in de 3 weken kon spelen vanwege zijn werk bij de Dienst Voor De Sport en als hij het geluk had dat het voetballen een keer was afgekeurd, zag je hem 6 weken niet.
Mijn 1e wedstrijd uit bij Rapiditas in Weesp, bij dit toch wel kritische team, vergeet ik nooit meer. Fred Aue struikelde bij een ingooi over de krijlijn en hield daar een hersenschudding aan over. Het elftal bestond toen uit de volgende spelers: Cees van Amsterdam, Alfred Aue, Aat Boekhout, Anton Breuren, J.C.Hans van Horn, Philip Jonker, Gerrit Notenbomer, Klaas Post, Ben Ridder, Willem Roels, Jaap Dol, Hans Vlietman en Jan de Wit. Met als leiders: Jan Boekhout en Frits de Groof. We kregen regelmatig aanvulling van Nico Ruder, Ko Rensink, Rob de Boer, Anton Okhuijsen en Willem Lindenberg. De 50e (Abraham) verjaardag van Willem Lindenberg bij de uitwedstrijd tegen Blauw Wit is ook een verhaal apart. De man moest geld lenen, om een rondje te kunnen geven. Wel kreeg hij van de makkers van Blauw Wit een mooi beertje aangeboden. Willem dacht toen heel naief, dat deze gevuld was met dukaten. De seizoenen werden afgesloten met een bowlingavond, middels sponsoring van Appie Peijnenburg. Een man die de veteranen een warm hart toe droeg. In sept. 1995 is hij helaas veel te vroeg overleden. Ik ben ook nog een paar jaar jeugdleider geweest bij S.C. Orient, toen mijn zoon bij de E-tjes speelde (1985-1986), samen met de hr. Gerritsen. In deze periode werd er ook nog eens een voetbalclinic (1986) georganiseerd en waren Rinus Israel, Johnny van t’ Schip en Edward Metgod er te gast. Ik heb deze middag / avond nog op video vastgelegd en het is best leuk om dat af en toe eens terug te zien. Nadat ik in 1985 had meegedaan aan de “Kerstloop” van de club, had ik de smaak te pakken en ben samen met mijn buurjongen, Max Harms, die toen in de zat. 1 speelde gaan trainen voor de Marathon. In januari 1986 ben ik gestopt met roken. Na 10 jaar niets gedaan te hebben, en begonnen met een beetje ouwelullenvoetbal en wat trainingsarbeid, liepen wij ca. 4 maanden daarna de Marathon van Amsterdam, in mei 1986. Mijn tijd was 3.44.02 en daar was ik best een beetje trots op. Max was een kwartier eerder binnen. Via een zwager van mij kwamen wij (veteranen) in 1988, terecht op het toernooi van V.V. Leek. Na 7 jaar hielden we het in 1994 voor gezien, maar zijn er in 2002 weer teruggekeerd tot heden.
Het jaarlijks terugkerend veteranenweekend, als afsluiting van de competitie behoeft geen nader betoog, dat is inmiddels al meerdere malen gememoreerd en zeer gewaardeerd. Het is ook niet meer weg te denken uit ons programma. Mooie & sportieve momenten in mijn loopbaan:
Namens mijn baas (KPN) heb ik vele leuke klussen mogen begeleiden, zoals RTV uitzendingen verzorgen / voorbereiden in het Olympisch Stadion, of “de Meer”. Div. wedstrijden van Ned X1, Ajax of ander toegewezen finales door de UEFA gezien- waarbij je dan ook toegang had tot de persconferenties.
De “EUROTOP” in 1997, afsluiting van een half jaar (Nederlands) voorzitterschap van de EEG op het Frederiksplein. Beatrix 60, het huwelijk van Willem & Maxima in 2002 en niet te vergeten een prachtige klus in 2000, namelijk EURO 2000, waar ik als 1 van de coordinatoren werkzaam was in de RAI, in de Host Master Controlroom van de NOS en de VRT, waar de Radio & TV uitzendingen van het voetbaltoernooi verzorgd werden, door en voor de vele buitenlandse stations, die daar hun tijdelijke studio’s hadden gebouwd. Voorts op uitnodiging van (AL & Ton O) (H & R), in 1992 Nederland – Schotland in Gothenburg bijgewoond en of het niet op kon ook nog de Finale CL in 1995, Ajax -AC Milan in Wenen, ook weer op uitnodiging van (H & R), waarbij ik de dag voor de finale, eerst nog heb meegewerkt om de RTV verbindingen t.b.v. de eventuele huldiging op het Museumplein voor te bereiden. In april 2002 na ruim 42 jaar gewerkt te hebben bij KPN, ben ik met de VUT gegaan, waar ik eerst wel heel erg aan moest wennen met al die vrije tijd. Maar gelukkig was er toen een hoop werk op de camping in Friesland te doen. Toekomst.
Voorlopig wil ik, als het kan nog blijven spelen, maar langzamerhand moeten we het stokje overgeven aan de wat jongere veteranen. Deze jonge honden willen best hele wedstrijden spelen en kunnen dat ook. Wij, de wat oudere mannen, kunnen dan heel goed de wissels opvullen middels halve wedstrijden. En natuurlijk betrokken blijven bij het team, zoals Willem Roels, Jan Lackroy en Joop van Oostrum Sr., dat ook al jaren doen. Achter de geraniums, zie ik me voorlopig nog niet zitten. Het verzorgen van het “Nieuwsbulletin” doe ik met veel plezier, alhoewel er best wat meer input vanuit het team mag komen. Het lijkt mij best leuk, om samen met Flip, Ton, Hans, Ben en ?, wat dingen op te pakken t.b.v. ons team. B.v. bij het komende jubileum, 25 jaar veteranen 2 in 2007. We zien wel wat de toekomst brengt. Dit was het, ik vind het mooi zo, hier moeten jullie het mee doen.
Flashback Hans van Horn (1938)
Gepubliceerd 3 oktober 2005 in NB nr. 3 van jaargang 2005-2006
Ook voor mij kwam het verzoek om mijn flashback te memoreren voor het Veteranen Nieuwsbulletin.
Het levenslicht zag ik op 26 Oktober 1938 en stond mijn wieg in de Palembangstraat nr. 53 in Amsterdam Oost. De beginnende jeugdjaren gingen als bij ieder ander, proberen zo groot mogelijk te worden en de wijsheid eigen te maken op de kleuterschool, lagere school en ambachtschool om een beroep te leren. Kleuterschool
Ook het sporten was al gauw weggelegd voor me.
Het begon bij voetbalvereniging Ambon, spelend op “sportpark Drieburg”. De eerste jaren was het alleen maar trainen en onderlinge wedstrijdjes tegen leeftijdsgenootjes van andere verenigingen uit de buurt of die ook op het bovenstaande sportpark speelde. We werden volgens mij toen Welpen genoemd. Het echte werk in competitieverband was een aantal jaren later en heette je aspirant. Vervolgens C , B en A junior. De herinneringen vond ik daaraan nog steeds een zeer leuke tijd. En zeker als A junior Kampioen worden tegen toen onze concurrent Wilskracht/Snl en vervolgens onze krachten meten in de regio district Competitie. Die tijd liepen we allemaal met onze borst vooruit en we kregen toch wel een beetje kapsones. Wat weer resulteerde dat het hele elftal op de fiets naar de winkel van Perry v/d Kar op de Ceintuurbaan toog, om ons rugnummers op je shirt te laten zetten. Ik zelf en mijn teamgenoot Jan Schweiger waren de dubbele kosten kwijt i.v.m. dat ik nr. 10 en Jan nr. 11 op ons shirt kregen. (Het waren tenslotte 2 cijfers) A1 Junioren
Na de jeugdjaren werd het jarenlang mijn bijdrage leveren voor de selecties van Ambon en S.C. Orient en op latere leeftijd meer voor de recreatie kiezend op een lager niveau.
Het totaalbeeld van al die voetbaljaren werd ook mede bepaald door vanaf begin van de lagere school tot zelfs 2 jaar na mijn militaire dienstplicht aan turnen te doen en dat was ook met de verenigingsnaam Ambon.
De militaire dienstplicht liep van September 1958 t/m April 1960 en het onderdeel was de Marine. Zo’n 21 maanden was toen de tijd dat men van huis was met nog een onderbreking van 14 maanden om de Marine te dienen in Nieuw-Guinea, dus die tijd was ik helemaal van huis. In dit tropenland heb ik me nog bezig gehouden met een derde sport, n.l. Judo. Nieuw Guinea 1959-1960
Na de thuiskomst werd het wel een keus om een sport te laten vallen en dat werd Judo.
Nadat ik samen met het voetbal nog 2 jaren aan turnen gedaan heb, kwam het tijdstip dat ik het voetbal tot op de dag van vandaag nog tot mijn sportieve bezigheden zie en weer de laatste 20 jaren gecombineerd zie met het spelletje Tennis. Nu woon ik alweer zo’n 28 jaar in Koog a/d Zaan. Daarvoor ben ik samen met Nicola begonnen om bijna 2 jaar op de Prinsengracht (hartje Amsterdam) onze eerste huwelijksjaren te slijten. Toen de verhuizing naar de Stadionweg (toch wel iets anders in die tijd). Op loopafstand van het Olympisch Stadion. Dit was menig keer wel prettig, i.v.m. het voormalig Speedway gebeuren op de motor en de nodige voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal. Die bezoeken aan dit Stadion werden als zeer prettig ervaren. Na zo’n vijf jaar wonen, werd het weer verhuizen en toen kwam de Hilversumstraat in Amsterdam Noord in het vizier. Met toen al de uitwijkmogelijkheid naar het tuincomplex “Wijkergouw” nabij Schellingwoude. Het tuinhuisje werd toen met 4 personen gedeeld, n.l. Nicola de kinderen Edwin en Miranda en mij zelf. Het lustrum van 5 jaar werd weer gehaald en toen kwam de derde verhuizing naar Koog a/d Zaan. Ik ben de boys van het voormalige Orient elftal nog steeds dankbaar waarin ik in speelde, dat dit hoofdstuk vlekkeloos verliep. De hulp bestond uit de spelers, Aad en Jan Boekhout, Cels Orlando, Herman Knaap en Gerrit v/d Leur.
Als slot van dit verhaal. Er ligt weer een zoveelste voetbalseizoen voor ons en daar ga ik vanuit dat dit net zo mag zijn als al die jaren ervoor met veel voetbalplezier, lol en mooie herinneringen waar we ons in kunnen vinden.
Flashback Joop van Oostrum Sr.
Gepubliceerd 5 september 2005 in NB nr. 1 jaargang 2005-2006
Joop van Oostrum Sr.
23e Veteranenweekend 2005
28 mei 2005, te Oostburg.
6 september 2005, wordt Joop van Oostrum 68 jaar. Een respectabele leeftijd. Namens het gehele team en aanhang, van harte proficiat en nog vele gezonde jaren toegewenst. Joop is 1 van de vaste supporters van ons team. Graag willen we zijn sportieve carriere ook eens belichten. Zijn grootste hobby is wielrennen. Zo heeft hij in het verleden menig prijsje gewonnen en is daar zeer terecht, “Apetrots” op. Ook is Joop een prima vertolker van het Amsterdamse lied. Tijdens menig Veteranenweekend hebben we van zijn zangtalent mogen genieten, of van een duet samen met zijn aangever, Jan Lackroy. Joop Jr. sloot in mei j.l. met zijn terugblijk het seizoen 2004 – 2005 af. Aan Joop Sr. de eer, om in het nieuwe seizoen de serie “Flashback” weer te vervolgen. Zie hieronder en naast Joop’s story.
Ik ben op 8 jarige leeftijd begonnen met voetballen bij de vereniging afc. IJ-Boys en heb daar gevoetbald tot mijn 16e. In die periode heb ik alle elftallen doorlopen. Daarna begon zich een ander talent te ontwikkelen n.l. de Wielersport. Daar heb ik een hele mooie tijd in meegemaakt. Zo heb ik jaarlijks (1953 – 1958) de rondes van Noord Holland en Midden Nederland gereden, ieder met een afstand van zo’n 200 km.
Een Kampioenstrui om de schouders
Ook nam ik deel aan diverse wielerrondes in Noord Brabant en Belgische. In heb in deze leuke periode menig prijsje opgehaald.
(L) Nog een Cup voor de prijzenkast. (R) Kampioen 1957.
Het fietsen wat nu nog steeds mijn lust en mijn leven is, heeft mij er toen niet van weerhouden, om op mijn 21e jaar toch weer te gaan voetballen bij IJ-Boys. Ik begon toen in het 3e en kwam daarna spoedig in het 1e terecht. Ik ben bij deze club gebleven tot mijn 58e jaar. Joop hier staand 3e van rechts.
Nadat mijn zoon Joop jr. ging spelen bij het v/m S.C. Orient, ben ik ondermeer in contact gekomen met de Veteranen 2 van deze club. Dit team volg ik regelmatig als TC-lid langs de kantlijn. Voorts ben ik een vast deelnemer aan een jaarlijks terugkerend spektakel, het veteranen-weekend. Dit was mijn (korte) bijdrage. Ik hoop nog vele jaren in goede gezondheid naast het team te opereren en wens de vet. 2 een sportief en succesvol seizoen toe.
Groetjes J. van Oostrum.
Dat Joop trots is op zijn trofeeen blijkt wel uit onderstaande foto. (Red.)
asvdedijkvet2 